 Yotam Silberstein (Isr)tiltle: Standards Vol. II music: Jazz release date: april 18, 2025 label: JoJo Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Yotam Silberstein © Rootsville 2025 |
|---|
Vorig jaar nog bracht de fantastische Israëlische jazzgitarist Yotam Silberstein – vloeiend in bebop, blues en geluiden uit Noord-Afrika, het Midden-Oosten en daarbuiten – Standards uit. Daarin interpreteerden hij en een topritmesectie bestaande uit John Patitucci en Billy Hart – met tenorsaxofonist George Coleman op twee nummers – meesterlijk werk van Miles Davis, Rodgers, Hammerstein en andere grootheden.
Een simpele, afgezaagde premisse, maar verre van simplistisch: Jazz Weekly noemde het trio "suave", en de combinatie van Silberstein en Coleman in het bijzonder "heerlijk". "Silberstein is een nieuwe naam voor mij, maar hij staat nu hoog op mijn lijst van huidige gitaarhelden", oordeelde Bebop Spoken Here. En Jazz Guitar Today prees dat album met "geweldige nummers uit het American Songbook" en noemde Silberstein "een van de beste gitaristen ter wereld". Maar daarmee was Silbersteins Standards-project nog niet ten einde: tijdens die vruchtbare sessie in Samurai Studios in Queens namen ze een heel tweede album aan materiaal op. Daar komt Standards, deel 2 (uitgebracht op 18 april bij Jojo Records), waar het trio – met Coleman aan boord, voor "Tenor Madness" – dit terrein nog een keer verkent, met een geweldige beloning.
Standards, deel 2 introduceert zichzelf met "Blue Gardenia" van Lester Lee en Bob Russell, beroemd vertolkt door Nat King Cole in de film noir The Blue Gardenia uit 1953.
De gitarist noemt John Benson Brooks' "Just As Though You Were Here" "een prachtige ballad die ik op de middelbare school van mijn leraar heb geleerd — een zeer betekenisvolle figuur, dus het is een soort eerbetoon aan hem." Wat Sonny Rollins' blues "Tenor Madness" betreft, waarvan de stamboom teruggaat tot drumlegende Kenny Clarke: "George begon het gewoon te spelen in de studio, en we zeiden: 'Oké, we gaan ermee aan de slag'.
Harry Revel en Mack Gordons "Love Thy Neighbor" volgt; Silberstein vond het via John Coltranes versie, die op Stardust uit 1963 staat. Gerhard Winklers "Answer Me My Love", gezongen door iedereen van Nat King Cole tot Joni Mitchell tot Bing Crosby, is ook een sudderende ballad; Sonny Reds "Bluesville" brengt een schuifelende, haastige energie.
Op Victor Youngs "Delilah" — uit Cecil B. DeMille's film Samson and Delilah uit 1949 — bespeelt Silberstein de oed, een instrument dat hij al dertig jaar af en toe bespeelt: "Dat nummer heeft een Midden-Oosterse inslag, dus ik vond het toepasselijk om het te gebruiken. J. Russel Robinsons "Portrait of Jennie" is een "eerbetoon aan Wes Montgomery — iets wat hij heel, heel mooi speelde."
Silberstein kwam tot het voorlaatste nummer, Harry Barris' "Wrap Your Troubles in Dreams", omdat hij "probeerde een paar nummers te vinden die niet vaak gespeeld worden. Een geweldige versie was van Bill Evans, van zijn plaat Interplay [uit 1963] — dus ik moet zeggen dat dat mijn keuze beïnvloed heeft." Standards, deel 2, besluit met "Girl Next Door", een omgedraaide versie van Hugh Martin en Ralph Blaines populaire nummer "The Boy Next Door" uit 1944, uit de musical Meet Me in St. Louis.
Daarmee blijkt deze tweede versie van Standards net zo onmisbaar als de eerste - een toonaangevende gitarist die een aantal van de meest geprezen nummers uit de jazzwereld volledig beheerst, met een band die niet te overtreffen is. Opnieuw een standaardset.
tracks:
- Blue Gardenia (Lester Lee, Bob Russell)
- Just As Though You Were Here (John Benson Brooks)
- Tenor Madness ft. George Coleman (Sonny Rollins)
- Love Thy Neighbor (Harry Revel)
- Answer Me My Love (Gerhard Winkler)
- Bluesville (Sonny Red)
- Delilah (Victor Young)
- Portrait of Jennie (J. Russell Robinson)
- Wrap Your Troubles in Dreams (Harry Barris)
- Girls Next Door (Hugh Martin, Ralph Blane)